Tytuł: Łąki kwitnące purpurą
Cykl/Seria: Spacer Aleją Róż t.2
Autor: Edyta Świętek
Wydawnictwo: Replika
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 384
Cena okładkowa: 36.90 zł
Premiera: 23.05.2017
Książka trafiła do mnie dość niespodziewanie. Łąki kwitnące purpurą, to drugi tom cyklu Spacer Aleją Róż. A że nie czytałam części pierwszej, musiałam koniecznie zawitać do biblioteki w celu jej wypożyczenia. Szczęście, iż Cień burzowych chmur, okazał się być świetną lekturą. Miałam więc jeszcze większą ochotę na sięgnięcie właśnie po Łąki kwitnące purpurą. Taką dodatkową motywacją, były dla mnie pozytywne opinie na temat cyklu autorstwa Edyty Świętek. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z jej książkami, a że ma ich sporo, muszę koniecznie nadrobić zaległości.
Okładki całej serii prezentują się fantastycznie. Pięknie wyglądają na półce, są bardzo klimatyczne, takie troszkę w stylu retro. Uwielbiam podobne obwoluty. Jakoś jeszcze lepiej czyta mi się daną książkę z taką oprawą. Chociaż... akurat tej powieści nie potrzeba dodatkowych ozdobników. Sama w sobie jest piękna i wciągająca. A o to przecież chodzi, prawda?
Na kartach książki znów spotykamy się z rodziną Szymczaków. Coraz więcej członków tej rodziny przybywa do Nowej Huty. Nie mogą jednak liczyć na zakończenie trosk i rozwikłanie problemów. Ba! Te mnożą się na potęgę i ani myślą znikać. Ucieczka z rodzinnych Pawlic właśnie do Nowej Huty, staje się taką możliwością na lepsze, a już z pewnością na inne życie. Pierwszy w nowym miejscu pojawia się Bronek. Dalej za nim do Nowej Huty przybywa najmłodsza siostra. Dziewczyna silna, która nie cofnie się chyba przed niczym. Następnie Pawlice opuszcza Andrzej, potem Leszek i na końcu Krysia. W taki oto sposób, w domu rodzinnym pozostaje tylko matka i najstarsza z sióstr - Dorota. Ona nie zamierza wynieść się do Nowej Huty, chociaż też przeżywa pewną przemianę. Tak samo jak reszta bohaterów, dla których zmiana miejsca zamieszkania, stanie się okazją do zmiany dotychczasowego życia. Jak potoczą się dalsze losy Szymczaków? Tego zdradzić wam nie mogę. Sama też oczekuję na tom trzeci, który z pewnością wiele rzeczy wyjaśni.
Łąki kwitnące purpurą, to znakomita i jakże udana kontynuacja Cienia burzowych chmur. Na samym początku byłam przekonana, że cała seria będzie zbyt melodramatyczna, przesłodzona do granic możliwość. Jednak nie! Autorka zręcznie przenosi nas do lat 50. XX wieku. Możemy stać się wiernymi obserwatorami Polski z tamtych czasów. Edyta Świętek wplata nowe wątki, tworzy barwnych bohaterów i stara się nas zaskakiwać na każdym kroku. I chociaż mamy do czynienia z powieścią obyczajową, nie ma tutaj przydługich opisów, które tylko zadziałałyby na niekorzyść książki. Jest sens, mnóstwo ciekawych osobistości, a to najważniejsze.
Najbardziej polubiłam Dorotę. Chociaż pozostała w Pawlicach, wcale nie pragnie zaznać życia w wielkim świecie. Kobietę charakteryzuje inteligencja i jakże bogate wnętrze. Powoli zapomina o wojennej traumie i stara się jak może funkcjonować normalnie. Jest oczywiście i czarny charakterek, a mianowicie Halina. Ta to potrafiła namieszać jak mało kto. Traktuje Bronka prze paskudnie. Ogólnie rzecz ujmując, z taką osobistością ja nie chciałabym mieć do czynienia.
W książce Łąki kwitnące purpurą, pojawia się nawet wątek kryminalny. Taki dodatek nadaje powieści odrobinę pikanterii. Czytelnik nie może narzekać na nudę, aczkolwiek te wszystkie nieszczęścia gromadzące się nad Szymczakami jak burzowe chmury, powinny wystarczyć. Oj, będzie o czym rozmyślać jeszcze długo po lekturze. Powieść czyta się szybko i przyjemnie. To udana kontynuacja i świetnie dopracowany tom drugi. Pierwszy tylko rozbudził moją ciekawość, kolejny wyjaśnił nieco więcej, ale myślę, że trzecia część, to będzie już "petarda". Łąki kwitnące purpurą to prawdziwy obraz zwykłej rodziny, która musi zmagać się z przeciwnościami losu. Zachęcam do lektury, bo warto!
OCENA
5 / 5
Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Replika
Łąki kwitnące purpurą, to znakomita i jakże udana kontynuacja Cienia burzowych chmur. Na samym początku byłam przekonana, że cała seria będzie zbyt melodramatyczna, przesłodzona do granic możliwość. Jednak nie! Autorka zręcznie przenosi nas do lat 50. XX wieku. Możemy stać się wiernymi obserwatorami Polski z tamtych czasów. Edyta Świętek wplata nowe wątki, tworzy barwnych bohaterów i stara się nas zaskakiwać na każdym kroku. I chociaż mamy do czynienia z powieścią obyczajową, nie ma tutaj przydługich opisów, które tylko zadziałałyby na niekorzyść książki. Jest sens, mnóstwo ciekawych osobistości, a to najważniejsze.
Najbardziej polubiłam Dorotę. Chociaż pozostała w Pawlicach, wcale nie pragnie zaznać życia w wielkim świecie. Kobietę charakteryzuje inteligencja i jakże bogate wnętrze. Powoli zapomina o wojennej traumie i stara się jak może funkcjonować normalnie. Jest oczywiście i czarny charakterek, a mianowicie Halina. Ta to potrafiła namieszać jak mało kto. Traktuje Bronka prze paskudnie. Ogólnie rzecz ujmując, z taką osobistością ja nie chciałabym mieć do czynienia.
W książce Łąki kwitnące purpurą, pojawia się nawet wątek kryminalny. Taki dodatek nadaje powieści odrobinę pikanterii. Czytelnik nie może narzekać na nudę, aczkolwiek te wszystkie nieszczęścia gromadzące się nad Szymczakami jak burzowe chmury, powinny wystarczyć. Oj, będzie o czym rozmyślać jeszcze długo po lekturze. Powieść czyta się szybko i przyjemnie. To udana kontynuacja i świetnie dopracowany tom drugi. Pierwszy tylko rozbudził moją ciekawość, kolejny wyjaśnił nieco więcej, ale myślę, że trzecia część, to będzie już "petarda". Łąki kwitnące purpurą to prawdziwy obraz zwykłej rodziny, która musi zmagać się z przeciwnościami losu. Zachęcam do lektury, bo warto!
OCENA
5 / 5
Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Replika
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz